كربلايی محمد حسينی

     به روايت حاج علی داد زاهدی‏

 حدود 6 كيلومتر بعد از «آب باد» به روستای قديمی «كربلايی محمد حسينی» می‏رسيم. كربلايی محمد حسين يك شخص موهوم و ناشناخته است، هيچ كس درباره ی او هيچ چيز نمی‏داند، هيچ وارثی هم ندارد. محتمل است كه اين اسم از زمان مالكيت اردكانی ها به ميراث مانده باشد .

  در حدود 200 سال قبل ازاين، روستای «كربلايی محمد حسينی» در محلی به نام «لباريكو» قرار داشته است. لباريكو يك دره ی تنگ است كه در يك فصل تابستان گرفتار سيلاب شد و تمام خانه‏های مردم را آب برد. از همان موقع اشخاصی مانند شرون ،كمال و نجف به دره ی «پلنگی» رفته، در كنار چشمه‏ی به همين نام رحل اقامت افكند ند، كسانی ديگری به نام‏های شاه محمد و دهراب به نقطه‏ی به نام «پراسپيدی» نقل مكان نموده ودرآن نقطه برای خود آبادی برپاكردند. «پراسپيدی» درست در نقطه‏ی مقابل شنبه آباد امروزی، در ناحيه‏ی فوقانی چشمه ی «اتابك» واقع است، كه تا سال دردی، يعنی 110 قبل ازاين برقرار بوده است. در سال دردی همه ی اهالی پراسپيدی مردند، فقط 4 نفر زنده ماندند كه از آن جا فرار كرده و آمدند در محل كنونی «كربلايی محمد حسينی» اقدام به خانه سازی نمودند. بدين ترتيب روستای «كربلايی محمد حسينی» بيش از100 سال قبل با همان 4 خانوار شروع به كاركرد، تا امروز كه به تعداد 60 خانوار می‏رسد، به فعاليت خود ادامه داده است .

 امروزه نيز روستای «كربلايی محمد حسينی» به دو قسمت مجزی، به فاصله‏ی 1700 متری دور از هم تقسيم شده است، قسمت قديمی آن  در فاصله ی 1700 متری دور از جاده ی تنگ شول، در محل تنگی به نام «گِندی كاری = عدس كاری» برقرار است، كه به همان اسم «كربلايی محمد حسينی» شناخته می‏شود. و ناحيه ی جديد كه در زير دست جاده ی تنگ شول واقع است، به اسم «شنبه آباد» شناخته می شود. " شنبه آباد " حدود 16 خانوار است.  فضای آموزشی «كربلايی محمد حسينی» در محل «شنبه آباد»  ساخته شده است. در حدود 15 سال قبل ازاين اولين بار كسی به نام «شنبه علی» در اين جا برای خودش خانه ساخت، قبل از آن اين اراضی موسوم به اراضی  " سك ميش" بود، گفته می‏شود كه در زمان قديم، يك روزی يك قلاده گرگ به گله ی گوسفند حمله نموده و يكی از گوسفندان را از گله جدا می‏كند، سگ چوپان هم به دنبال گرگ به راه می‏افتد،  چنان می‏شود كه گوسفند جلوتر، گرگ به دنبال گوسفند و سگ هم از دنبال گرگ، می‏دوند تا هرسه به اين اراضی می رسند و هر سه  از نفس می‏افتند .

 مالكين املاك «كربلايی محمد حسينی»  آقايان لطف علی خان كشكولی و عزت اللّه  خان كشكولی بودند. آن‏ها شش دانگ املاك «كربلايی محمد حسينی»  و 2 دانگ ديگر از املاك «شول گپ» را فروختند به حاج ميرزا جان اردكانی به مبلغ 40 هزار تومان كه تا زمان اصلاحات ارضی د رتملك حاج ميرزا جان قرار داشت.  در زمان اصلاحات ارضی تقسيم به نسبت شد .

 ساكنين «كربلايی محمد حسينی» مركب از چهار طايفه شامل:  شاه محمدی، دهرابی، نجفی و گازار گاهی هستند. گفته می‏شود كه بنكوی گازارگاهی در اصل از «نور آباد ممسنی» آمده‏اند، نجفی‏ها از «پلنگی» و دهرابی و شاه محمدی اصلا اردكانی می‏باشند. شاه محمد و دهراب دو برادر بودند. كه ابتدا درمحل " لباريكو " سكونت اختيار نمودند، درآن جا خانه‏های شان را سيل برد، سپس به «پر اسپيدی» نقل مكان كردند، ازآن درد بزرگ جان سالم به در بردند، درآخر روستای «كربلايی محمد حسينی» رابنياد گذاردند .

 در ناحيه ی قديمی روستای «كربلايی محمد حسينی» يك باب مسجد نوساز به نام فاطمه زهرا (س) وجود دارد كه زمين آن را آقای محمد يار نجيمی اهداء كرده است. در همان حوالی محلی وجود دارد كه به آن " پير ناری " می‏گويند. زنان روستا در پای آن آب و آش  نموده و از اوحاجت می‏خواهند. اين روستا از قديم الايام دارای حمام عمومی بوده كه اكنون متروك شده است. محصولات محل عبارتند از جو، گندم، عدس، نخود، محصولات باغی و درخت سپيدار. وضعيت دام داری خوب است وصنعت قالی بافی رواج قابل توجه دارد. مردم «تنگ شول» از «آب باد» و «بادامك» گرفته تا «شول گپ» كلا كم  زمين هستند، بناءا در بسياری از اين روستاها شلتوك معتنا به كشت نمی‏شود، بدين ترتيب كارخانه ی ‏برنج كوبی ندارند. چنان كه بعدا خواهيم گفت، تنها «شول گپ» دارای اراضی وسيع است كه آن هم نه به درد كشت برنج می‏خورد، بلكه بيش‏تر مستعد باغ داری است. روستای «كربلايی محمد حسينی» ازامكانات اوليه ی زندگی مانند آب لوله كشی و روشنايی برق بهره مند است .

 يك نمونه ازنسب نامه ی نجفی‏های ساكن  در «كربلايی محمد حسينی» چنين است : فرزاد، فتح اللّه، علی رضا، علی داد، خداويس، سی مراد، علی مردان، نجف .

 از بنكوی گازارگاهی: مهدی، خداداد، اسماعيل، حيات علی، ملی، ميرزا - ميرزا ساكن پر اسپيد ی بوده كه از نور آباد آمده بود .

 از بنكوی دهرابی: غلامعلی، ضرغام علی، محمد علی، صفر علی، كهزاد، دهراب .